menu
tytul: Wczesnowiosenne motyletytul: Motyl, który lata w lutymtytul: Cytrynki wśród śniegu, pawiki na strychutytul: Największe motyletytul: Pokłonnik osinowiectytul: Strzępotek herotytul: Motyle leśnetytul: Najmniejsze motyle

Osadnik wielkooki

Jak sugeruje nazwa polska i naukowa, zwana też w języku potocznym łacińską, motyle z tej podrodziny charakteryzują się plamkami przypominającymi oczy,

Osadnik wielkooki to przedstawicieli rodziny rusałkowatych (Nymphalidae) i podrodziny oczennicowatych (Satyrinae). Jak sugeruje nazwa polska i naukowa, zwana też w języku potocznym łacińską, motyle z tej podrodziny charakteryzują się plamkami przypominającymi oczy, które występują zwykle zarówno na wierzchniej, jak i spodniej stronie skrzydeł.

U interesującego nas gatunku plam tych jest stosunkowo dużo, ponadto niektóre z nich są relatywnie duże. Dzięki tym elementom tworzącym rysunek skrzydeł, mimo dominującej ciemnobrązowej barwy, osadnik wielkooki należy do najefektowniejszych krajowych przedstawicieli tej podrodziny. Oprócz tego wyróżnia się wielkością, bowiem rozpiętość jego skrzydeł może przekraczać 5 cm.

Postacie doskonałe można obserwować w naszym kraju od początków czerwca, wyjątkowo już pod koniec maja, do drugiej dekady lipca. Co interesujące imagines unikają słońca i zwykle spotykane są w miejscach zacienionych lub w półcieniu. Środowiskiem życia tego są różne typy lasów przeważnie liściastych, w których rosną rośliny pokarmowe gąsienic tj. turzyca drżączkowa lub pagórkowa, kłosownica leśna lub pierzasta. Zapłodniona samica składa pojedynczo jaj na ww. rośliny żywicielskie, pod warunkiem że znajdują się na otwartej przestrzeni, ale jednocześnie blisko skraju drzewostanu. 

Gatunek jeszcze stosunkowo szeroko rozpowszechniony w naszym kraju, spotykany w puszczach Polski północo-wschodniej (Białowieskiej, Knyszyńskiej, Augustowskiej, Rominckiej), Roztoczu, Pogórzu Przemyskim, Kotlinie sandomierskiej oraz Lasach Pszczyńskich. Obecnie uznawany za wygasły w zachodniej części kraju, co sprawiło że na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” oraz w „Polskiej czerwonej księdze zwierząt” widnieje z wysoką kategorią EN. Zanikanie tego gatunku odnotowano również w innych państwach Unii Europejskiej, co spowodowało objęcie tego pięknego leśnego motyla ochroną i umieszczeniem w IV załączniku Dyrektywy Siedliskowej.   

oserwisie
imgstopka
link terra