Modraszek orion (Scolitantides orion Pall.) to niewielki motyl z rodziny modraszkowatych (Lycaenidae), którego rozpiętość skrzydeł wynosi od 2,5 do 2,8 cm.
Motyle latają w dwóch pokoleniach: pierwsze - od maja do połowy czerwca, drugie zaś - od połowy lipca od drugiej dekady sierpnia. Czasami występuje trzecie, jesienne pokolenie. Gąsienice tego gatunku, podobnie jak gąsienice niepylaka apollo, żyją na rozchodniku wielkim (Sedum maximum). Białe, spłaszczone jaja składane są pojedynczo na roślinach żywicielskich. Niewielkie, zielono ubarwione gąsienice wytwarzają substancję wabiąca mrówki. Te z kolei chronią gąsienice przed ich wrogami. Przepoczwarczenie następuje zazwyczaj w korytarzach gniazd mrówek, rzadziej poza nimi. Motyle chętnie przylatują do białych kwiatów jeżyny, gwiazdnicy, tasznika, a także rozchodnika.
Środowiskiem modraszka oriona są kserotermiczne murawy porastające kamieniste zbocza o podłożu wapiennym. Niegdyś gatunek ten występował w Pieninach, a także w Sudetach. Obecnie motyla tego można spotkać jedynie w dolinie Wisły, od Kazimierza Dolnego po Puławy.

W Polsce modraszek orion jest gatunkiem na granicy wymarcia. Główna przyczyna tego stanu rzeczy jest zanik siedlisk poprzez przekształcenia środowiska naturalnego przez człowieka, a także naturalna sukcesję. Gatunek objęty jest ochroną prawną, znajduje się również w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, w kategori gatunków bardzo wysokiego ryzyka wyginięcia - EN.